Edukacja za granicą

Wyjazd za granicę nie musi przekreślać szansy na dobre wykształcenie. Nierzadko osoby, które decydują się na emigrację mogą skorzystać z bardzo interesującej oferty edukacyjnej, dla siebie lub swoich pociech. W poniższym artykule przedstawimy jak wygląda edukacja od szkoły podstawowej, aż po studia, w różnych zakątkach Europy.

Zgodnie z Traktatem o utworzeniu Wspólnoty Europejskiej kwestie edukacji należą do aspektów niepodlegających unifikacji. Tym samym każde państwo samodzielnie decyduje o wyglądzie szkolnictwa na terenie własnego kraju. Jednak, aby zróżnicowany proces edukacji nie utrudniał migracji na terenie Unii, wielu spośród członków wspólnoty zdecydowało się na reformy w systemie. Dzięki temu większość krajów posiada 3 stopniowy proces edukacji.

Systemy edukacji w poszczególnych krajach różnią się głównie:

• Wiekiem rozpoczęcia oraz długością okresu obowiązku szkolnego;
• Modelem kierowania szkołą (scentalizowany lub zdecentralizowany);
• Środkami przeznaczonymi na edukację;
• Liczbą godzin szkolnych.

W kraju wiatraków

W Holandii obowiązek edukacyjny dotyczy dzieci w wieku od 5 do 12 lat, kiedy to dziecko idzie do szkoły podstawowej. Kolejnym stopniem edukacji jest VMBO lub ogólnokształcące VWO i HAVO, do których uczniowie przyjmowani są w zależności od własnych predyspozycji. Młodzież może uzyskać również wykształcenie zawodowe kończąc MBO. Natomiast w przypadku wyższej edukacji młodzi ludzie mogą wybrać uniwersyteckie studia akademickie (WO) lub studia zawodowe (HBO).

Szkoły prywatne oraz publiczne są dofinansowywane przez państwo w takim samym stopniu. Placówki odpowiadają za zapewnienie dzieciom wszelkich materiałów edukcyjnych, dzięki czemu podopieczni nie muszą dzwigać przeładowanych plecaków i nie są obciążane pracami domowymi, a rodzice mogą zaoszczędzić znaczne sumy pieniędzy. Warto jednak podkreślić, że holenderska młodzież spędza w szkole średnio 1000 godzin rocznie, to o 1/3 więcej niż polska.

Na północy…

Szkoły w Szwecji są przede wszystkim państwowe, zwłaszcza jeśli chodzi o szkolnictwo wyższe. Założenie prywatnej placówki wiąże się z realizacją bardzo wymagających procedur. Warto podkreslić, że w kraju tym edukacja jest bezpłatna, włączając w to materiały do nauki, transport oraz posiłki w szkole.

Edukacja w szkole postawowej trwa 9 lat i zaczyna się w wieku 7 lat (z opcją rozpoczęcia rok wcześniej lub rok później). System oceniania zaczyna się dopiero w klasie ósmej i jest 3 stopniowy (wystarczający, dobry i bardzo dobry). Z przedmiotów, z których uczeń nie uzyskuje nawet oceny wystarczającej, nie jest oceniany.

Kolejnym etapem jest gimnazjum, które może mieć charakter praktyczny, ukierunkowany na zdobycie zawodu lub teoretyczny – przygotowujący do dalszej edukacji. Osoby decydujące się na kontynuowanie edukacji mogą podjąć studia, które realizowane są w postaci kursów. W Szwecji funkcjonuje 6 egzaminów akademickich:

• Dyplom (2 lata);
• Bachelor (3 lata);
• Magister (4 lata);
• Master (5 lat).

Po dodatkowym 3 letnim szkoleniu, studenci mogą uzyskać tytuł licencjata lub doktora. Warto podkreślić, że niezależnie od dochodów wszyscy studenci mogą ubiegać się o stypendium już od pierwszego roku edukacji.

Jak w szwajcarskim zegarku

W Szwajcarii edukacja obowiązuje dla dzieci i młodzieży w wieku od 7 do 16 lat. Dzieci przez 6 lat uczęszczają do szkoły podstawowej, natomiast kolejne 3 lata spędzają w gimnazjum. Jeśli po zakończeniu tego etapu, chcą kontynuować ścieżkę edukacji, mogą zdecydować się na szkołe ponadgimnazjalną, która przygotuje ich do zdawania na studia. Szkoły tego typu są profilowane i posiadają następujące specjalizacje:

• Językowa;
• Językowa z językami klasycznymi;
• Matematyczno – fizyczna;
• Ekonomiczna;
• Sportowa;
• Nastawiona na sztukę oraz muzykę.

Uczniowie mogą również uczęszczać do szkoły zawodowej, a następnie kontynuować naukę w wyższej szkole technicznej lub zawodowej.

Władze Szwajcarii kładą duży nacisk na doskonałe opanowanie przedmiotów ścisłych. Szwajcarski system edukacji jest nastawiony na dokładną znajomość podstaw, dlatego też nierzadko zdarza się powtarzanie klas.

W brytyjskim stylu

Okres obowiązkowej edukacji w Wielkiej Brytanii, jest jednym z najdłuższych w Europie i wynosi aż 11 lat. Rozpoczyna się z chwilą osiągnięcia 5. roku życia, kiedy to dzieci idą do szkoły podstawowej i spędzają tam 6 lat, natomiast kolejne pół dekady to edukacja w szkole średniej. Najpopularniejszymi placówkami są ośrodki państwowe, gdyż szkoły prywatne są dość kosztowne, jednak oferują zdecydowanie lepszą jakość edukacji. W przeciwieństwie do standardowej edukacji, rok szkolny na wyspach dzieli się na 3 trymersty i trwa od września do lipca.

W szkołach podstawowych uczniowe są dzieleni na klasy według wyników egzaminów (do których przystępują w wieku 7 i 11 lat). Podobny podział ma miejsce w szkole średniej . W okresie tym uczniowie uczą się 5 przedmiotów obowiązkowych (język angielski, matematyka, przedmioty ścisłe, informatyka i przedmiot specjalizacyjny szkoły) oraz 3 przedmiotów kierunkowych. Wybrane zajęcia pozwlają na przygotowanie się do egzaminu GCSE (odpowiednika egzaminu gimnazjalnego).

Po zdaniu testu młodzież może zdecydować się na zdobycie wykształcenia:

• w six form przygotowującym do zdania A-level (odpowiednik matury);
• zawodowego w College’u;
• w postaci przyuczenia zawodowego.

Niestety brytyjski system edukacji jest zazwyczaj negatywnie oceniany, co wynika w dużej mierze z przepełnionych klas.

Duńskie Folkeskole

Obowiązkowemu kształceniu podlegają dzieci w wieku 7 – 16 lat. Dzieci uczęszczające do szkoły podstawowej mogą przedłużyć edukację poprzez nieobowiązkowiązkowe klasy zerowe lub X. Po szkole pierwszego stopnia uczniom przysługuje wybór pomiędzy:

• 3letnim ogólnym gimnazjum;
• 2letnim wyższym kursem przygotowującym do egzaminów;
• 3letnim wyższym kursem przygotowującym do egzaminów w dziedzinie handlu;
• 3letnim wyższym kursem przygotowującym do egzaminów w dziedzinie techniki.

Wszystkie powyższe formy edukacji pozwalają na uzyskanie kwalifikacji do wstępu na uczelnie wyższe (w zalezności od specjalizacji lub ogólnie). Uczniowie mogą również zdecydować się na 4letnią edukację zawodową w zakresie zdrowia i nauk społecznych, żeglugi morskiej, rolnictwa, itd.

Polska rzeczywistość

Polska edukacja wbrew pozorom jest na dość wysokim poziomie. Obowiązkowa szkoła podstawowa zaczyna się w wieku 6 lat. Od 2017 roku ostatnia refroma edukacji stopniowo usuwa dotychczasowe gimnazja oraz przywraca 8-letnią podstawówkę. Kolejnym stopniem edukacji są szkoły średnie, w których młodzież może wybrać poszczególne rodzaje:

• Zasadnicza szkoła zawodowa (2-3 lata), w której edukacja pozwala na uzyskanie dyplomu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe;
• Liceum ogólnokształcące (3 lata), umożliwiające zdanie egzaminu maturalnego;
• Technikum (4 lata), umożliwiające posiadanie kwalifikacji zawodowych oraz zdanie egzaminu dojrzałości.

Jeśli chodzi o edukację wyższą młodzież może zdecydować się na pięcioletnie studia jednolite (tylko na wybranych kierunkach) lub studia zawodowe 3letnie (tytuł licencjata), a następnie 2 letnie (tytuł magistra). Kolejnym krokiem mogą być studia podyplomowe lub doktoranckie.

 

Tekst został opracowany przez: