Polacy nawet przebywając na stałe za granicą, zazwyczaj pielęgnują swoje korzenie i nie ukrywają swojego pochodzenia. Szczególną dbałość można zauważyć przy wychowywaniu kolejnych pokoleń nawet gdy od Polski dzieli nas wiele kilometrów, a Ojczyznę jesteśmy w stanie odwiedzić dwa razy w roku. Dzieci dorastające w obcej kulturze siłą rzeczy na co dzień poza domem nie używają Polskiego, jednak znaczna część polskich rodziców dba o to, aby poznawały polski język oraz tradycje.

Rodzicielska odpowiedzialność

               W domu rozmawiamy tylko i wyłącznie po Polsku. Takie zasady panują w wielu domach polskich emigrantów. Pielęgnacja znajomości polskiego u swoich dzieci to coś, co wiele rodziców traktuje jako obowiązek. U dzieci, które miały okazję mieszkać w Polsce i opanować nasz język zwykła rozmowa po polsku to wciąż może być za mało. Ministerstwo Edukacji Narodowej wraz z Ministerstwem Spraw Zagranicznych udostępnia w poszczególnych szkołach zajęcia z języka polskiego,  odpowiednie pomoce naukowe oraz wykwalifikowanych dydaktyków. Oczywiście oznacza to większe obowiązki dla dziecka, oprócz normalnego wymiaru godzin w szkole gdzie musi posługiwać się np. angielskim, taką Polską szkołę można potraktować jako zajęcia dodatkowe. Ułatwia to sprawę rodzicom, którzy wówczas mogą w domu skupić się na luźnej rozmowie z dzieckiem. W ten sposób możemy uniknąć traktowania nauki polskiego jako obowiązku po powrocie ze szkoły, do którego zmusza rodzic. W przypadku dzieci, które urodziły się już za granicą nauka języka w najmłodszych latach może stanowić większe wyzwanie. Aby iść do szkoły, pociecha musi znać język kraju, w którym przebywa. Czy w pierwszych latach należy „odpuścić sobie” polski, czy próbować uczyć dwóch języków jednocześnie?

Dwujęzyczne dzieci

               Sam fakt urodzenia się za granicą czy w dwujęzycznej rodzinie nie nauczy dziecka biegle dwóch języków. Wyróżnia się 3 modele dwujęzycznego wychowania:

• One parent one language- jeden rodzic, jeden język. Zachęca on do podziału języków między rodziców, zazwyczaj stosuje się to w przypadku małżeństw mieszanych, gdy każde z rodziców mówi w swoim ojczystym języku.
• Minority language at home- w domu używa się wyłącznie języka mniejszości, natomiast drugi język dziecko ma opanować poprzez kontakt z innymi dziećmi na ulicy, szkole. To podejście wymaga jednak jak najwcześniejszego kontaktu z rówieśnikami.
• Time and place- Czas i miejsce. Język ojczysty dziecko opanowuje poprzez dodatkową pracę nad nim z rodzicem, szkołach językowych czy obozach.

W każdym z przypadków wiele zależy zarówno od chęci rodzica, jak i samego dziecka. Obie strony czeka również wiele pracy. Jednak popularność dodatkowych zajęć z polskiego prowadzonych przez MON pokazuje, że Polacy dbają o znajomość języka wśród najmłodszych.