Myśląc o emigracji zazwyczaj skupiamy się na wyższych zarobkach oraz lepszych warunkach pracy. Często zapominamy, że migracja wiąże się zazwyczaj z porzuceniem dotychczasowego życia i ogromną tęsknotą, która z czasem może przerodzić się w chorobę emigranta.

Czym jest choroba emigranta?

               Choroba emigranta to przypadłość, która od niedawna została wprowadzona do kanonu schorzeń. Silny stres spowodowany poważną zmianą życiową, a także odmienne warunki bytowania, mogą wpłynąć na poważne zaburzenie nastroju, a w dłuższym okresie na depresję.

               Czynnikiem, który może wpłynąć negatywnie na samopoczucie na emigracji jest również wykonywanie pracy niezgodnej z ambicjami oraz samotność. Jak się okazuje mimo nowoczesnych technologii – internetu, tanich połączeń, brakuje nam bezpośredniego kontaktu z najbliższymi. Długa rozłąka wpływa negatywnie na relacje z bliskimi. Nawet podczas spotkania „na żywo” okazuje się, że coraz mniej nas łączy.

               Równie negatywna jest także presja ze strony rodziny – by znaleźć odpowiednią pracę i wspomagać bliskich finansowo. Niestety decydując się na emigrację często nasze oczekiwania spotykają się ze smutną rzeczywistością, która ma niewiele wspólnego z marzeniami snutymi jeszcze w ojczyźnie.

Stan emocjonalny na wyjeździe może przypominać literę W. Po początkowej radości z wyjazdu i poznawania „nowego”, przychodzi pora na emocjonalny dołek. Kiedy to odczuwamy pierwszą tęsknotę za bliskimi oraz wykluczenie w obecnym środowisko. Następnie przychodzi chwila unormowania sytuacji na emigracji. Powoli zaczynamy dochodzić do siebie i odnajdywać się w nowej rzeczywistości. Wówczas ponownie spotykamy się z chwilą zwątpienia i niezadowolenia, spowodowaną obecną sytuacją.

Jak rozpoznać chorobę emigranta?

               Przebywasz na emigracji i zastanawiasz się, czy również Ciebie może dotknąć choroba emigranta? Niestety schorzenie to może spotkać każdego z nas. Jakie objawy powinny nas zaniepokoić:

– problemy ze snem – nadmierna senność lub problem z zaśnięciem;

– przemęczenie i brak chęci na cokolwiek;

– spadek zaangażowania w dotychczas interesujące aktywności;

– zaburzenia nastroju;

– poszukiwanie wytchnienia w używkach;

– obniżona samoocena;

– problemy z koncentracją;

– poczucie osamotnienia i wykluczenia;

– brak chęci na nawiązywanie i podtrzymywanie kontaktów;

– objawy nerwicy – takie jak obgryzanie paznokci, wyrywanie włosów, czy też zgrzytanie zębami.

Jak walczyć z chorobą emigranta?

               Wiele osób uważa, że skoro choroba emigranta sama przyszła to również sama „odejdzie”. Nic bardziej mylnego! Objawów depresji emigracyjnej nie można lekceważyć!

               W tym przypadu konieczne jest udanie się do lekarza specjalisty oraz podjęcie odpowiedniej terapii. Im szybciej zdecydujemy się na ten krok, tym lepsze efekty przyniesie leczenie. Zadbajmy również o wsparcie ze strony bliskich. Wyjaśnijmy im nasz stan, jednak nie narzucajmy się z naszymi problemami.

               Nierzadko wydaje nam się, że rozwiązaniem naszego problemu może być powrót do ojczyzny. Jednak sam powrót nie przyniesie nam ulgi. Pamiętajmy, że zwłaszcza po długotrwałej emigracji, musimy się odnaleźć w zupełnie nowej rzeczywistości, nierzadko równie samotni jak przed przyjazdem.

Tekst został opracowany przez: